عملکرد سازه پارچه ای

عملکرد سازه پارچه ای ،بدین شکل است که سازه ها برای مقاومت در برابر بارهای تحمیل شده ، به انحنای مضاعف متکی هستند.

یک تکه پارچه صاف را تصور کنید.

بارهای وارده بر این سطح تنها در برابر تنش در الیاف افقی قابل مقاومت است.

کمی شبیه به ساختار کابل های مهاری در یک پل معلق

که در راستای خود تنش های وارده ناشی از وزن عرشه پل را تحمل می کنند.

در شکل 1 یک پارابولوئید کلاسیک ، هر نقطه ای روی سطح غشایی این سایبان چادری می تواند توسط نقاط گوشه مهار شود.

وجود اختلاف تراز در سطح پارچه باعث می شود تا قابلیت تحمل بار افزایش یابد.

هرچه پارچه مسطح تر باشد ، یعنی اختلاف ارتفاع کمتری بین نقاط بالا و پایین باشد ، بارهای حاصل در گوشه ها بیشتر می شود.

و این موضوع سبب افزایش تنش در گوشه های پارچه و کاهش کیفیت در عملکرد سازه پارچه ای می گردد.

سازه های چادری بادی اشکال همگرا هستند.

این سازه ها فشار هوای ثابت پارچه را به اشکال مختلف نشان می دهد و همچنین دارای انحنای مضاعف است.

اشکال آنتی کلاستیک بیش از حد دارای انحنای مخالف هستند.

به جز شکل اولیه ، دو فرم قوسی و گنبدی نیز برای این گونه سازه های غشایی وجود دارد.

تقریباً تمام سایبان های کششی از یک یا ترکیبی از این سه شکل مشتق شده اند.

سطح از یک یا ترکیبی از این سه شکل بدست می آید.

سطح غشای یک نوع مشابه از خمیدگی مضاعف مشخصه را بوجود می آورد.

چالش خلاقانه برای طراحان ، كشف و توسعه اشکال جدید است كه الزامات ساختاری سطح غشاها را نیز برآورده می كنند.

توسعه اشکال جدید عناصر تحت فشار ، و تغییر در طراحی اتصالات محیط ، تغییر چشمگیر در ظاهر یک ساختار را ایجاد می کند.

پیش تنیدگی ، نیروهای کششی است که در طول نصب در سایبان چادری وارد می شود.

شکل سطح غشایی با نسبت فشار در دو جهت اصلی خمیدگی تعیین می شود.

اینها در فرآیند تولید فرم توسط برنامه های رایانه ای ایجاد شده اند.

مقادیر مطلق پیش فشار برای محاسبه تنش در تمام قسمتهای غشا در هر نوع بار کافی محاسبه می شود.

اگر پیش فشار زیاد نباشد ، باران برف به اندازه کافی زیاد است که می تواند باعث ایجاد پارگی شود.

Visits: 756